Թառ, քամանչա, քանոն, դուդուկ, դհոլ, շվի․ այս գործիքների համադրությունը  ազգային կոլորիտ է ստեղծում: «Ազգային նվագարանները դպրոցում» դաս-համերգը աշակերտներին հնարավորություն է տալիս    ճանաչել ժողովրդական գործիքների յուրահատկություններն ու վայելել հայկական ազգային երաժշտություն: Ազգային նվագարանների համույթի գեղարվեստական ղեկավար, դիրիժոր Լևոն Սարդարյանն ասում է, որ համերգը նպատակ ունի աշակերտներին ծանոթացրել ազգային գործիքների հետ: 

«Դաս-համերգը ինֆորմատիվ բնույթ է կրում: Որպեսզի աշակերտները կարողանան ավելի պրակտիկ կերպով ծանոթանալ ազգային նվագարաններին: Ինչու չէ, նաև նրանց մոտ ցանկություն առաջանա հետագայում ծանոթանալ և ուսումը շարունակել երաժշտության, արվեստի ոլորտում»: 

 Ազգայինի պահպանումն ու այդ շնչով նոր սերնդի դաստիարակությունը այսօր յուրաքանչյուրիս համար առաջնային պետք է լինի՝ ասում է Լևոն Սարդարյանը: Նվագախումբը,  սովորաբար,  բաղկացած է լինում  ազգային բոլոր  նվագարաններից: Դաս-համերգներին երաժիշտները ներկայացրել են նաև մենանվագները: 

«Բոլոր գործիքներով չէինք կարող մենանվագներ ներկայացնել: Ընտրել ենք այն գործիքները, որոնցով կարող ենք մենանվագներ ներկայացնել: Օրինակ՝ քամանչայի ու թառի մենանվագը նվագախմբի հետ: Մենանվագներով հանդես են եկել քանոնի, թառի, շվիի, քամաչայի, դուդուկի  վրա նվագող երաժիշտները»:

 Բոլոր  դպորցներում, որտեղ համույթը հանդես է եկել  դաս-համերգով, երեխաների մոտ   այգային նվագարաններով հետաքրքրվածություն է նկատվել։  Սա լավ առիթ է այգային երաժշտական գործիքները մոտիկից տեսնելու և, ցանկության դեպքում, դրանց վրա աշխատել փորձելու համար՝ ասում է զրուցակիցս: 

«Դաս համերգների ընթացքում, երբ երեխաներին հարցրել ենք, ասում են, որ ցանկանում են սովորել այս գործիքների վրա: Կսովորե՞ն, թե  ոչ՝ իրենց տներում կորոշեն, բայց սա գովազդային նշանակություն ունի՝ աշակերտների մեջ սեր սերմանելու համար»: 

Ազգային երաժշտության հանդեպ սերը նաև լսելով է գալիս։ Տարբեր աղբյուրներից սփռվող տարատեսակ երաժշտությունների մեջ ազգայինի մասնաբաժինը բավականին քիչ է՝ այն լսել սովորելու և գնահատելու  համար։ Դաս-համերգները նաև այդ բացն են լրացնում։